دوره کمک پرستاری
دوره کمک پرستاری یک دوره آموزشی حرفه‌ای است که به افراد آموزش می‌دهد چگونه به بیماران در مواقع اضطراری یا نیازمندی‌های پرستاری کمک کنند. این دوره‌ها معمولاً توسط مراکز آموزشی، بیمارستان‌ها، سازمان‌های بهداشتی و حتی سازمان‌های غیرانتفاعی ارائه می‌شود.
محتوای یک دوره کمک پرستاری معمولاً شامل موارد زیر است:
- 1. اصول اولیه پرستاری: این بخش شامل مباحثی مانند تشخیص نشانه‌های حیاتی، روش‌های اندازه‌گیری فشار خون، دمای بدن و نبض، روش‌های ارتباط با بیمار و خانواده و …
- 2. تریاژ: این بخش به آموزش روش‌های تشخیص و اولویت‌بندی برای بیماران در وضعیت‌های اضطراری می‌پردازد.
- 3. عملکرد در مواقع اضطراری: آموزش روش‌های عملکرد در مواجهه با حوادث و وضعیت‌های اورژانسی مانند CPR (تنفس مصنوعی و فشار قلب)، استفاده از دستگاه‌های AED (دفیبریلاسیون خودکار) و …
- 4. مباحث روانشناسی و ارتباطات: آموزش مباحث مرتبط با رفتار شناسایی و مدیریت تنش، ارتباطات موثر با بیماران و خانواده و …
- 5. آموزش عملکرد در محل کار: آموزش به رفتار مناسب در محل کار، رعایت اصول بهداشت و سلامت و …
بیشتر بخوانید:مهلت ثبت نام کمک پرستاری نیک اندیشان⭐ثبت نام آغاز شد!
اصول اولیه پرستاری
اصول اولیه پرستاری شامل مجموعه‌ای از مباحث و مهارت‌های اساسی است که به افراد آموزش داده می‌شود تا بتوانند به صورت حرفه‌ای در مواقع اضطراری یا نیازمندی‌های پرستاری به بیماران کمک کنند. این اصول شامل موارد زیر می‌شوند:
- 1. تشخیص نشانه‌های حیاتی: این شامل اندازه‌گیری فشار خون، دمای بدن، نبض و تنفس بیمار است. این نشانه‌ها به پرستار کمک می‌کنند تا وضعیت سلامت بیمار را ارزیابی کرده و تغییرات آن را پیگیری کنند.
- 2. روش‌های ارتباط با بیمار: ارتباط موثر با بیماران بسیار مهم است. پرستاران باید بتوانند با بیماران به صورت حساس و احترام‌آمیز ارتباط برقرار کنند تا نیازهای آنها را درک کنند و به آنها کمک کنند.
- 3. مدیریت درد: آموزش روش‌های تشخیص و مدیریت درد نیز جزء اصول اولیه پرستاری است. پرستاران باید بتوانند درد بیماران را به صورت مناسب ارزیابی کرده و روش‌های مناسب برای کاهش درد را به آنها ارائه دهند.
- 4. رعایت بهداشت و سلامت: پرستاران باید اصول بهداشت و سلامت را رعایت کرده و از روش‌های بهداشتی مناسب برای جلوگیری از انتقال عفونت‌ها به دیگران استفاده کنند.
- 5. دادن داروها: آموزش در زمینه دادن داروها به بیماران نیز جزء اصول اولیه پرستاری است. پرستاران باید بتوانند داروها را به صورت صحیح و به موقع به بیماران مصرف کنند.
این اصول اولیه پرستاری بسیار مهم هستند و پرستاران باید آنها را به صورت حرفه‌ای و دقیق در محل کار خود به کار ببرند تا بهبود وضعیت بیماران را تضمین کنند.
تریاژ یک فرآیند ارزیابی و اولویت‌بندی بیماران بر اساس شدت و نوع بیماری‌شان است. هدف اصلی تریاژ این است که بیماران را بر اساس نیاز پزشکی فوری آنها، به ترتیب اولویت قرار دهد تا منابع پزشکی و پرستاری بهینه به آنها اختصاص یابد.
تریاژ معمولاً در محل‌های پزشکی اضطراری مانند بیمارستان‌ها، اورژانس‌ها، مراکز درمانی و حتی در مواقع بحرانی خارج از بیمارستان مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زمانهای بحرانی یا وقوع حوادث جمعی، تریاژ به عنوان یک ابزار مهم برای تصمیم‌گیری در مورد اولویت دهی به بیماران استفاده می‌شود.
مراحل تریاژ عموماً شامل موارد زیر می‌شود:
- 1. ارزیابی سریع: پرستار یا پزشک ابتدا باید به سرعت وضعیت بیمار را ارزیابی کنند و نشانه‌های حیاتی مثل فشار خون، نبض، تنفس و دمای بدن را اندازه‌گیری کنند.
- 2. تعیین شدت: بر اساس نشانه‌های حیاتی و شدت بیماری، بیماران به چند دسته اولویت تقسیم می‌شوند، معمولاً دسته‌بندی به چهار دسته عمده تقسیم می‌شود: حاد، خطرناک، متوسط و کم.
- 3. اولویت‌بندی: پس از تعیین شدت، بیماران به ترتیب اولویت قرار می‌گیرند و منابع درمانی و پرستاری به آنها اختصاص داده می‌شود.
- 4. پایش و پرستاری: بعد از ترک دادن تریاژ، باید برای پایش و پرستاری به بیماران با توجه به اولویت‌های تعیین شده اقدام شود.
تریاژ یک فرآیند حساس و حائز اهمیت است که نقش بسزایی در تصمیم‌گیری در مورد اولویت دهی به بیماران در شرایط اضطراری دارد. این فرآیند به کمک بهبود عملکرد ساماندهی و تخصص منابع درمانی و پرستاران در شرایط فورى و بحرانى موثر است.
1. روانشناسی در پرستاری:
– تأثیرات روانشناختی بر بیمار: دانشجویان پرستاری باید بتوانند تأثیرات روانشناختی بر بیمار را درک کنند و برای ارائه مراقبت مناسب و حمایت بهتر از بیمار، باید دارای دانش و فهم کافی در زمینه روانشناسی باشند.
– مدیریت استرس: پرستاران باید بتوانند با استفاده از تکنیک‌های مدیریت استرس، به خود و بیماران کمک کنند تا با شرایط دشوار و استرس‌زا مواجه شوند.
– پشتیبانی روانشناختی: پرستاران نقش مهمی در ارائه پشتیبانی روانشناختی به بیماران و خانواده‌های آنها دارند. آنها باید بتوانند به طور حساس و متعادل با احساسات و نیازهای روانی بیماران برخورد کنند.
- 2. ارتباطات در پرستاری:
– مهارت‌های ارتباطی: پرستاران باید دارای مهارت‌های خوب ارتباطی با بیماران، همکاران و خانواده‌های آنها باشند تا ارتباطات مؤثر و موثر را برقرار کنند.
– گفتگو و گوش دادن فعال: پرستاران باید بتوانند به خوبی گفتگو کنند و به صورت فعال گوش به مشکلات و نیازهای بیماران گیر دهند.
– حل اختلافات: در صورت بروز اختلافات یا مسائل مختلف، پرستاران باید بتوانند با استفاده از مهارت‌های ارتباطی مناسب، به حل اختلافات و رسیدگی به مسائل پرداخت.
به طور کلی، دوره پرستاری علاوه بر آموزش‌های تخصصی پزشکی، به دانشجویان مفاهیم و مهارت‌های لازم در زمینه روانشناسی و ارتباطات نیز آموزش می‌دهد تا آنها بتوانند به بهترین شکل ممکن به نیازهای روحی و جسمی بیماران پاسخ دهند و ارتباطات مؤثر و احساس حمایت را با آنها برقرار کنند.
این دوره‌ها علاوه بر آموزش نظری، معمولاً شامل جلسات عملی و تمرینات عملیاتی نیز هستند تا شرکت‌کنندگان بتوانند مهارت‌های خود را در عمل نشان دهند. این دوره‌ها معمولاً به صورت گواهینامه صادر می‌شوند که نشان دهنده گذراندن دوره و کسب مهارت‌های لازم است.
