مطالبی که در این صفحه می خوانیم
کمک پرستار (بهیار) کیست؟
بهیار اسمی است بسیار آشنا که بیشتر ما شنیده ایم ولی اکثرا نمی دانیم که بهیار دقیقا کیست و چه وظایفی دارد. امروز در این مقاله به بهیاری یا کمک پرستاری می پردازیم
بهیار مشخصا یکی از افراد کادر درمان و پزشکی است و از لحاظ کاری در گروه پرستاری جای می گیرد و زیر نظر کادر پزشکی و پرستاری به فعالیت می پردازد.
تعریف رسمی بهیاری به شکل زیر است:
بهیاری به عنوان یکی از شاخه های علوم و خدمات پزشکی، آمیزه ای است از دانش پرستاری، مهارت فنی و اخلاق و عواطف انسانی و انضباط ویژه که در قالب شرح وظایف خاص خدمات بهداشتی درمانی در بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها، مراکز توانبخشی ، آسایشگاه‌ها، اورژانس‌ها و مراکز بهداشتی درمانی به مددجویان ارائه خدمات می‌نمایند.
کمک پرستار (بهیار) ها معمولا در بخش اورژانس و بخش های سیار به فعالیت و ارائه خدمت می پردازند بنابراین دامنه خدمت آن ها بسیار گسترده است
بهیاران باید به بیمار ارائه خدمت داده و درجهت تسکین آن ها تلاش کنند. پس باید مهارت های پرستاری و عواطفی را یک جا داشته و به ارائه خدمت بپردازند.
معرفی بهیاری یا شغل کمک پرستاری
شغل بهیاری یا کمک پرستاری چون زیر مجموعه ی کارهای پرستاری است، خطر و ریسک کمتری نسبت به پرستاری و پزشکی دارد ولی بهیاران باید توانایی های ارتباطی و عاطفی بیشتری داشته باشند تا بتوانند با بیماران به سادگی ارتباط برقرار کنند و شرایط بیماران را از زبان خود بیماران به صورت کامل جویا شوند. توجه داشته باشید هماهنگی بهیارها در گروه های خدمت بیمارستانی برعهده پرستاران است.
این شغل نیز همچون شغل های دیگر دارای برخی وظایف است که برخی از آن ها را ذکر می کنیم:
1.چک نمودن بیمار به محض ورود به مراکز بهداشتی و ثبت علائم حیاتی و گزارش نویسی برای پرستاران
2.تسکین و آرامش بخشیدن به بیماران و افزایش روحیه آن ها
3.بررسی و ثبت علائم حیاتی بیمار در طول شبانه روز
4.برآورد کردن وسایل اولیه مورد نیاز پزشکی و دارو
5.نمونه گرفتن از خون های بیماران جهت آزمایش های پزشکی
6.رسیدگی به نظافت و تخت و بیمار
7.کمک به میل غذا در بیماران
8.انجام برخی کارهای شخصی بیماران
9.مرتب کردن تخت بعد از خروج بیمار برای پذیرش شدگان بعدی
این ها بخشی از وظایف بهیاری است که معمولا بین بهیار ها تقسیم شده و هر کدام بخشی از آن هارا برعهده می گیرند، همچنین بهیاران به دلیل این که مسئولیت کمتری نسبت به پزشکان بر عهده آن ها است و نسبت به پرستاان و پزشکان متخصص کار کمتری دارند، می توانند حتی در مراکز بهداشتی غیر بیمارستانی نظیر اورژانس های جاده ای یا مراکز روستایی به ادامه خدمت بپردازند.
انجام این وظایف بدون داشتن ارتباط خوب و عاطفی با بیماران امکان پذیر نیست و بعد از چابک بودن بهیار ها، عامل بعدی موفقیت بهیار ها مهارت های عاطفی آنها است.
